Jullie weten inmiddels maar al te goed dat Marokko een heel moeilijk land voor zwerfdieren is.

Wij krijgen er regelmatig aanvragen voor, maar wie is betrouwbaar en wie helpt de zwerfdieren daar echt heel goed?

Door een samenwerking aan te gaan met Monique Moerenhout in België, konden wij dat probleem oplossen, want zij focust zich al jarenlang op dat land en weet precies hoe de zwerfdieren daar het beste hulp kunnen krijgen.

Foto's kun je groter maken, door erop te klikken.

Zij heeft er stichting Straycare International voor opgericht en gaat er jaarlijks naar toe om diverse projecten te coördineren. Dat is steeds een combinatie van voeren door vrijwilligers van kattenkolonies, maar ook - als er voldoende geld is - om zoveel mogelijk sterilisaties te laten uitvoeren..

Monique werkt met deze vier lokale vrijwilligers :

Amal El Hilaly in Temara

Amal voert en zorgt voor sterilisaties van diverse zwerfkattenkolonies zowel op straat als op het strand.

Het valt haar op dat de zwerfkatten die gesteriliseerd zijn het daarna heel goed doen. Grootste pluspunt is natuurlijk dat er geen kittens bijkomen, maar ze zien er zelf ook gezonder en rustiger uit. Ze gaan minder zwerven en vechten. Want vechten is een groot risico voor een zwerfdier. Als ze gewond raken kunnen er lelijke infecties ontstaan, die zelfs levensbedreigend kunnen zijn.

Ze gaan ook minder sproeien en nachtlawaai maken. Daardoor worden ze meer getolereerd door de buurtbewoners en lopen ze minder risico om vergiftigd te worden.

Amal heeft een eigen asieltje met ong. 40 katten. De meesten van hen zijn blind of hebben maar 3 poten of zijn chronisch ziek. Monique helpt haar met de sterilisaties. Na zo'n operatie mogen de dieren bij Amal tot rust komen en herstellen. Na enkele dagen laat ze de katten weer vrij op de precies dezelfde plaats waar ze leven, waardoor die plek niet ingenomen wordt door een ander zwerfdier. Dat is het hele principe van steriliseren.

Gihane Monqid in Temara

Ook Gihane helpt al jarenlang zwerfkatten in een ander deel van Temara (ca. half miljoen inwoners) en dan vooral op een lokale begraafplaats. Dat bij uitstek een dumpingplaats voor kittens is geworden. Omdat het inmiddels bekend is dat er vrijwilligers zijn die de dieren helpen, worden er regelmatig dozen vol gedumpt met een moederpoes en haar kittens...

Gihane heeft nog meer voederplaatsen met kattenkolonies. Heel graag zou ze veel van die dieren willen laten steriliseren, maar daarvoor heeft ze helaas nog niet de financiële middelen.

Liljana Wenzel in Essaouira

In Essaouira helpt de Duitse Liljana Wenzel (Lily) veel katten en honden in de medina en bij de haven. Ook zij vangt katten, maar ook honden die geen kans hebben om alleen te overleven op straat. Ook hier zijn het vooral blinde en/of gehandicapte dieren. Ook kittens en puppy's die geen moeder meer hebben, krijgen een plekje in haar eigen kleine asiel.

Er is daar geen stromend water, wat aangevoerd moet worden in grote bidons bij een openbare kraan. Een oude man helpt Lily daar dagelijks mee en ook om de dieren te verzorgen.

Voor velen van jullie een bekende naam: Dalida Kozlic van Usko’s Nest Dog Shelter in Bosnië. Dalida is een dierenrechtenactivist die al jong wist dat ze advocate wilde worden om meer voor de dieren te kunnen betekenen.

Ze had zich echter niet gerealiseerd dat ze daarmee veel mensen, bedrijven en zeker de overheid tégen zich zou krijgen. Het is dagelijks vechten voor haar bestaan.

Foto's kun je groter maken, door erop te klikken.

Bosnië is een van de armste landen van Europa. Het land is nooit hersteld van de gevolgen van de Joegoslavische oorlog in de jaren negentig. De mensen hebben zelf niets, proberen – ieder voor zich – te overleven en een helpende hand voor een medemens is er niet. En voor dieren al helemaal niet. Er is er veel agressie en geweld naar dieren en verwaarlozing is aan de orde van de dag.

Van de overheid hoeft men helemaal niets te verwachten; de corruptie en inflatie vieren er hoogtij.

Maar Dalida is opgegroeid in een gezin van rescuers en heeft haar liefde voor dieren van haar ouders meegekregen. Toen ze 14 jaar was is ze bijna gedood door een jager die op haar schoot en daarna, voor haar ogen, een hond dood schoot.

De Bosnische dierenbeschermingswet behoort tot de beste van Europa. Op papier tenminste ... Maar deze wet wordt helemaal niet nageleefd. De realiteit is dat zwerfdieren het slachtoffer zijn van afschuwelijke martelingen. Ze worden mishandeld en vermoord op de gruwelijkste wijze. En in de 'horror' asiels wordt de dieren water en voedsel onthouden en worden ze blootgesteld aan extreme kou of extreme hitte.

Als advocaat is Dalida één van de weinigen die zich verzet tegen corrupte autoriteiten, jagers en alle mensen die dieren op allerlei manieren martelen en doden. Maar daarmee heeft ze veel vijanden gemaakt en daarom wordt ze voortdurend tegengewerkt, bedreigd, getreiterd en ze is zelfs al eens flink mishandeld.

In haar shelter verzorgt Dalida ongeveer 140 dieren die gered zijn van de vreselijkste situaties van misbruik, mishandeling onder de vreselijkste omstandigheden, dieren die getraumatiseerd zijn en die nu alle hulp nodig hebben.

Ze zorgt voor dieren met geamputeerde ledematen, honden die gebruikt zijn voor hondengevechten, honden en katten die uit de illegale ‘horror’ asiels komen, oudere dieren die al jaren over straat gezworven hebben, puppy's die gedropt zijn en verkeersslachtoffers. En ze heeft een paard dat vorig jaar door de eigenaar werd gedumpt en al met één been in het slachthuis stond, maar nu in een fijne wei staat.

Veel van haar dieren hebben het vertrouwen in de mens volledig verloren, maar hebben een veilige plek bij Dalida en voelen zich thuis in de roedel.

Elke WEEK! is er voor 950 euro aan voer nodig en 190 euro aan vaste dierenartskosten! Dit zijn maar een paar bedragen, want uiteraard zijn er nog veel meer kosten. Kosten voor ontworming, vlooien/teken, bestrijding, water/elektriciteit, schoonmaakmiddelen, onderhoud, shelter, stro, kattengrit, voer en verzorging voor het paard, beveiliging, shelter en noodsituaties en andere dierenartskosten.

Griekenland kent enorme tegenstellingen: het gedeelte in het zuiden met de vele toeristen die de eilanden bezoeken. En het grote vasteland in het noorden, waar de meeste bewoners juist erg arm zijn.

Deze maand vragen wij graag jullie aandacht voor een zeer groot asiel in het arme gedeelte van Griekenland, waar de nood zelfs nu zo hoog is, dat hun honderden honden en katten al dagenlang geen vast voer kunnen krijgen.

Wij zijn als stichting hun laatste hoop.... Zullen wij er weer voor gaan?

Het aantal zwerfhonden in de straten van Griekenland loopt in de honderdduizenden! Vanwege de moeizame Griekse economie met jarenlang drastische bezuinigingen, hebben veel mensen de moeilijke beslissing moeten nemen om hun huisdieren vanwege de kosten letterlijk en figuurlijk op straat te zetten.

Met als gevolg dat er vooral in de arme provincies van de Peloponnesos overal vele duizenden voormalige huisdieren hongerig en verdwaasd rondlopen op zoek naar wat voer en beschutting. Zij zijn niet het harde leven als zwerfdier gewend en zijn opeens in een extreem moeilijke en ongelukkige situatie terecht gekomen.

Honger, ziekte en mishandeling zijn aan de orde van de dag voor straathonden in heel Griekenland, maar vooral in het grote uitgestrekte vasteland waar wij het nu over hebben.

Duizenden zwerfhonden sterven er in de zomer door de extreme hitte en dorst en vriezen 's winters dood door gebrek aan warmte, onderdak of voedsel.

Helaas worden veel zwerfhonden ook nog het slachtoffer van een langzame dood door vergiftiging, in een poging van sommige Griekse dorpen om het aantal zwerfhonden onder controle te houden.

Dit alles was voor de Griekse Katerina, na haar terugkeer uit de USA reden genoeg dat zij jaren geleden haar normale leven als leerkracht opgaf. Zij begon met het opzetten van een klein asiel in Kalamata om gewonde, zieke en invalide honden en katten op te vangen, te verzorgen en indien mogelijk te herplaatsen.

Maar jullie begrijpen dat als er maar één asiel is, in een heel groot gebied met zoveel zwerfdieren in ellendige omstandigheden, dat zo'n asiel dan snel verder en verder uitgroeit...

Katerina werkt al jaren zo'n 18 uur per dag. Behalve het verzorgen van de dieren bouwt zij ook zelf samen met enkele vrijwilligers de honderden verblijven in elkaar, met gebruik van restmaterialen van de vuilnisbelt.

Op dit moment zijn er zelfs al meer dan 1.000 dieren bij Katerina en enkele andere vrijwilligers in het asiel opgenomen. Er is zo ontzettend veel te doen om al die dieren te verzorgen, dat er amper tijd vrij gemaakt kon worden voor Facebook of andere plekken om donaties te vragen.

Inmiddels zijn er gelukkig een paar mensen die dat voor hun willen gaan doen, maar op dit moment is er gewoon geen geld meer om vast voer te kopen. Kijk maar op onderstaande video, waarop je ziet hoe Katerina in heel grote pannen zit te roeren met soya en rijstepap.... Dat is nog het enige dat zij haar dieren kan geven....

De meeste trouwe donateurs van onze stichting weten hoe ongelooflijk moeilijk de situatie voor zwerfdieren in Egypte is. Dierenmishandeling, vergiftigingen, doodschieten van dieren, etc. zijn helaas aan de orde van de dag.

Veel dieren die op straat leven hebben ernstige wonden en ziektes, zijn blind en/of verlamd. Niemand die naar hen omkijkt. Een grote uitzondering is Heidi, die haar gemakkelijke leven in Nederland jaren geleden heeft omgeruild voor het zeer moeizame land Egypte waar ze oorspronkelijk vandaan komt.

Persoonlijk heb ik al vele jaren regelmatig contact met haar. Heidi heeft al sinds 2008 een opvang voor honden en katten in Cairo (momenteel heeft ze er in totaal 430) en zet zich met hart en ziel samen met een paar andere vrijwilligers in voor deze dieren.

Sinds kort is haar opvang ook officieel erkend door de overheid, maar Heidi ontvangt helaas geen subsidies. Wel komt de politie regelmatig met een gewonde hond naar haar toe …

Alles begon voor haar met het opvangen van zwerfdieren in Cairo in 2008, na haar terugkeer vanuit Nederland. Samen met haar dochter was ze toen getuige van het feit dat kinderen op wrede wijze met kittens speelden.

Haar 8-jarige dochter Fatma kon het niet aanzien en begon te huilen. Vanaf dat moment besloot Heidi de kittens uit handen van de wrede kinderen te redden en mee naar huis te nemen.

Heidi zag in de loop van de tijd hoe er meer en meer wreedheden ten aanzien van zwerfdieren plaatsvonden en besloot om meer gewonde en zieke dieren op te vangen.

Eerst in haar beneden flatje met tuin, later vond ze een stuk land voor de geredde dieren. Ze begon met het opvangen van katten, maar al gauw werden voor haar opvang ook honden gedumpt.

Die besloot ze toen ook op te nemen. Inmiddels is hun aantal opgelopen tot 190 honden en 240 katten!

Ondanks dat Heidi’s gezondheid erg broos is – ze heeft een hersentumor gehad en reumatische artritis – zet zij zich meer dan 16 uur per dag in voor haar dieren.

Daarnaast geeft ze Engelse les aan kinderen om een beetje bij te verdienen, want de prijzen van dierenvoeding en andere zaken zijn ook in Egypte door inflatie gigantisch gestegen.

Elke dag koopt Heidi dierenvoer in (mits ze genoeg geld daarvoor heeft, want dat is een permanent probleem) en checkt ze wekelijks samen met een dierenarts alle dieren, met name op hun gezondheid.

Elke dag koopt Heidi dierenvoer in (mits ze genoeg geld daarvoor heeft, want dat is een permanent probleem) en checkt ze wekelijks samen met een dierenarts alle dieren, met name op hun gezondheid.

Daarnaast zorgt ze ervoor dat de opvang schoon wordt gehouden. Een hele klus met honden en 240 katten! De vrijwilligers helpen haar gelukkig daarbij.

Naast dit vele werk zorgt Heidi er voor dat de meeste katten en honden in haar opvang worden gesteriliseerd of gecastreerd. In mei vorig jaar werd dit gedaan voor 30 van haar katten. Maar dit kan alleen als Heidi hier geld voor heeft.

Nog meer katten en honden steriliseren en castreren is haar grote wens. Ook worden alle katten en honden gevaccineerd.

Daarnaast zorgen Heidi en haar vriendin Susan Davis uit het Verenigd Koninkrijk ervoor, dat sommige katten en honden door adoptie een goed permanent thuis krijgen in landen als Nederland, Duitsland of Engeland.

Hoe dit alles vergaat in de asielen, daar kunnen jullie je wel een voorstelling van maken.

Maar hoe zou het de enorme aantallen zwerfdieren buiten de asielen vergaan?

Hoe moeilijk en zwaar moet het voor hen zijn om honger te hebben en door die vele sneeuw en bittere kou helemaal geen eten te kunnen vinden...

Hoe vreselijk is het om te verhongeren zonder enige hoop op een maaltijd.

Dat is hoe zwerfdieren elke dag ook in de zware wintermaanden moeten zien te overleven.

Meestal moeten deze dieren gaan slapen met lege buikjes.

Niet alleen dat ze geen onderdak, geen liefde, geen verzorging – oftewel NIETS hebben, maar ze brengen de meeste dagen ook nog door met een knagende honger.

Ze weten nooit wanneer hun volgende maaltijd zal zijn...

Zwerfdieren eten daarom vaak zelfs afval, hout of stenen om maar iets in de maagjes te hebben en het hongergevoel wat te stillen. Want verder is er gewoon geen eten te krijgen of te vinden.

Als er wel iemand is die ze wat voert komen ze uit alle hoeken, uit alle struiken, uit alle stegen en volgen die persoon wanhopig in de hoop ook wat eten te krijgen.

Deze winter zullen zwerfdieren weer enorm moeten lijden. En proberen de ijskoude regen, hagel, gure wind en sneeuw te overleven.

Zij hebben zo weinig om zich te beschermen. En dan ook nog helemaal niets in de hongerige maagjes. Terwijl ze juist extra energie nodig hebben om zich warm te houden tijdens de koude wintermaanden.

Wij weten van veel lieve dierenvrienden in die diverse landen dat ze alle mogelijke moeite doen om toch íéts voor de dieren op straat of voor de kettinghonden te betekenen. Vooral met voer.

Donaties die binnenkomen voor dit hulpproject gaan we dan ook verdelen onder meerdere dierenhelpers waarvan we al weten dat ze dit met alle liefde doen!

Zonder jouw hulp kunnen vele zwerfdieren de bittere ijsnachten niet doorstaan.

Met dit winterproject wil Stichting Dierennood zoveel mogelijk hongerige zwerfdiertjes een vol buikje bezorgen om deze winter te kunnen overleven.

En waar mogelijk wat stro neerleggen of een hok/beschutting plaatsen zodat ze toch wat warm kunnen blijven.

Doneer alsjeblief en help de buitenlandse dierenvrienden om de vele zwerfhonden en -katten te voeren die elke dag op hen wachten.

Dát is nog eens een goede en mooie gedachte en daad: iets goeds doen voor een dier in nood dat helemaal NIETS heeft – niet eens eten...

Hun leven is zo triest, ze hebben zo hard en dringend hulp nodig.

Zonder geld is er geen eten voor ze … Zonder voedsel verhongeren ze.

Doneer daarom alsjeblieft vandaag nog voor deze hulpactie naar onze bankrekening:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. "Winter voeractie 2023".

Bij ons wordt je donatie goed besteed. Wij kennen geen aftrek voor kosten zoals salarissen, huisvesting, autovergoeding of andere overbodige franje.

Door Ria Alonso

We ontvingen een mail, al een héle tijd geleden, dit keer niet met een aanvráág maar met een aanbevéling.

“Kijk even, dit zijn Cari en Ebony die ACT4BaliDogs runnen. Wat ze doen? Wel, voornamelijk redden, behandelen, verzorgen en opvang van honden.”

En op onze vraag daarop: waarom kiezen voor ACT4Balidogs? Kregen we dit als antwoord:

“Juist omdat zij het zo verdienen, een hulpproject waarmee ze echt verder kunnen en nèt dat beetje meer kunnen doen om de diertjes op Bali een mooier en beter leven te geven.

Het zijn 2 power girls die niet stoppen aan het eind van de werkdag. ’s Avonds - en als het moet ’s nachts - erop uittrekken als er weer meldingen binnenkomen van noodgevallen.

Dat kan van alles zijn, ziek, gewond, mishandeld en iedereen mag dierenleed melden. Of het nu door de lokale bevolking wordt gemeld of door vakantiegangers, ze gáán. Hun leven staat volledig in het teken van het redden van dieren. Veelal zijn het de honden die steeds maar weer de dupe zijn van (on)menselijk gedrag, maar ook katten en alle andere dieren, als die op hun pad komen.”

Tja, dan gaan wij er natuurlijk serieus mee aan de slag, gaandeweg stegen ze verder op onze wachtlijst en dan zijn ze nu eindelijk aan de beurt.

Natuurlijk is dierenleed in bijna alle landen ter wereld hetzelfde. Te veel zwerfdieren, honger, ongelukken, ziektes en dan als grootste gevaar: de ‘intens slechte mens’. De mensen die de dieren op de vuilnishoop gooien of zelfs in afgesloten vuilcontainers. Die dieren dumpen op begraafplaatsen, met teer overgieten, vergiftigen, de straat opschoppen. En regelmatig moedwillig pijn doen.

Op de voet gevolgd door gevaar nummer 2: de ‘onverschillige mens’. Door die laatste groep kan de eerste niet alleen zijn gang gaan maar blijft een dier daarna verstoken van hulp. Hij kan janken of mauwen van ellende maar de onverschillige mens doet net of hij niets ziet of hoort….

Overal hetzelfde liedje dus. Maar met dát verschil, dat op Bali nog een immens gevaar dreigt. Honden worden er gegeten en dus wordt er dagelijks jacht op ze gemaakt. Gratis en voor niets komen meedogenloze lieden op die manier aan hun handelswaar …

In heel Indonesië zijn er handelaren in hondenvlees actief. En ja, ook katten. Toeristen vertellen na hun vakantie op één van de eilanden over de vriendelijk glimlachende bevolking. Maar wij hebben het gezien; er zitten ook mensen tussen die met zo’n zelfde glimlach de dieren op barbaarse wijze kunnen slachten ... Indonesië is een gevaarlijk land voor (huis)dieren. Bali is geen uitzondering.

En als je ooit op Bali bent geweest had je vast medelijden met de vele straatdieren in armzalige conditie en de veelheid van puppy’s, puppy’s en nog eens puppy’s.

En heb je je wellicht afgevraagd: “is er dan níémand die hier iets aan doet?”

Ja, toch wel, 2 enthousiaste meiden met een missie om elke dag weer het nare leven van dieren te veranderen.

Maar jammer genoeg is ACT4BaliDogs geen heel grote organisatie. Veel meer dan 150 dieren kunnen ze niet huisvesten. Wat hen echter uniek maakt ten opzichte van andere, misschien grotere organisaties, is dat ZIJ dieren te hulp schieten waar anderen het laten afweten. Regelmatig zijn de meiden de enigen die op een melding afgaan. Het waarom zullen ze nooit weten.

Wel vertellen ze zelf:

Our rescue dogs are our family and they rule our world. The dogs all teamed up and have graciously allowed us to live with them in the Crazy Doggie House so we can provide them the comforts and attention they all so deeply deserve.

Wij beschouwen onze honden als familie en zij maken onze wereld. Eigenlijk laten de honden óns toe in het ‘gekke honden huis’ waar wij voor hen kunnen zorgen en voorzien van alles wat zij zo verdienen.

Wij schrokken onlangs nog van de vetgedrukte letters op hun website:

NO NEW RESCUES POSSIBLE UNTIL WE ARE ABLE TO PAY OUR VET BILLS DOWN

"Nieuwe reddingen zijn onmogelijk als we onze dierenartsrekening niet omlaag kunnen brengen."

Dat mag natuurlijk nooit gebeuren! Daarom nu vooral foto’s van dieren zoals ze gevonden werden en hoe ze zijn opgeknapt in de handen van Cari en Ebony.

Betere reclame kunnen we voor Act4BaliDogs niet verzinnen.

Bezoek hun website

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 173’

En wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knop:

Prnjavor, an unknown town in an unknown Bosnian province with an unknown municipal shelter.
And if it is up to the administrators and the authorities, it should remain that way.

Dogcatchers have been unceremoniously throwing terrified animals into the dirty, dark dungeons of the local shelter for years. A definitive final station.

No one saw them after that, they simply no longer existed. No care whatsoever, not even food or water, until they succumbed to the misery on their own.

The few who were still moving after a few weeks were still brutally beaten to death.

The municipal council and the population were satisfied with the course of events. There were fewer and fewer stray dogs on the streets.

One half did not consider the atrocities that took place behind closed doors important and the other half had no idea about it. Out of sight out of mind.

But 10 years ago, one man wanted to know what was happening behind those high walls.

Bojan Veselica is his name. An animal lover par excellence!

The immense suffering he encountered there was too gruesome for words and literally left a hole in his heart. He went to the responsible authority and managed to get into the shelter.

That same day he decided voluntarily to take on the care of the Prnjavor dogs on his young shoulders. His life would never be the same again...

After working hard in his normal daytime job, he has to quickly visit several shops to ask for stale bread and offal. Then on to the shelter, where he mixed everything in large containers. The dogs have been eagerly waiting for him all day...

They are now incredibly attached to him and completely dependent on him. They are not only waiting for food, but also for the attention that Bojan gives them.

Every living being needs that warm feeling of being seen and important just as much as food and water.

No matter how tired Bojan is every evening, he cares for his animals with everything he has, and their gratitude and affection give him the energy and motivation to continue every day.

His meagre wages for his normal daytime work largely go towards the care of the poor animals.

So far, Bojan has been able to save most of the animals from certain death. But the shelter is overcrowded.

Not long ago there were 700, but the dog catchers still bring in new dogs every day. Sometimes up to 10 a day!

There is no point in releasing recovered animals, because the dog catchers receive a few euros per captured animal.

They are then returned straight away, often in worse condition than before, often with a bullet or other injuries due to the blows and brutal methods of the catchers.

How can we show this great animal hero that we in the Netherlands and Belgium understand how difficult his life is?

He is doing so great! Besides handing out food and even simple medicine for injured animals.

But he can sometimes even have a dog sterilized at a local vet. Just to prevent puppies from being born in this horrible animal prison.

At the moment, there is still a dire shortage of dog houses.

As a result, many animals simply have to stay in the freezing winter night. This cannot be otherwise with such an influx of new animals.

Bojan is a unique person, with a big animal heart, but he suffers indescribably from the enormous animal suffering that he has to see with his own eyes every day....

It must be terribly depressing for him to encounter the same problems every month, knowing that it will never be different, but together we can at least support him and lighten his burden.

Because if Bojan wants to keep fighting for his precious dogs, we have to fight with him!

Giving up is simply not an option!

We previously asked your attention for this aid project in 2018. It is now 5 years later and this wonderful animal hero is still doing the best he can for those animals in that terrible shelter every day.

High time for another heart under his belt! Not only important to be able to pay his large bills for food and vet, but also morally very good for himself that he knows that many animal friends in the Netherlands and Belgium are happy to continue to support him. He deserves it so much!

You can donate via direct bank transfer:

NL16 INGB 0004 7841 60 attn. Animal Emergency Foundation o.v.v. '172nd Relief Action-of-the-Month'

and we ensure that the donation will be spent 100% and very quickly for this good cause.

Or donate via the button below:

Also on behalf of Bojan and his animals, thank you in advance!

Door Ria Alonso

Dit is ons kleine project nummer 112… Is het toeval dat 112 ook het noodnummer is?

Wie zal het zeggen. Maar voor de honden van Hope for Catas Strays is een noodmelding echt wel ‘noodzakelijk’.

Ja, er zijn eigenlijk andere asielen eerst aan de beurt, maar als je naar de foto’s kijkt dan snappen jullie waarom we deze keuze maken.

De Roemeense Catalina Voica heeft momenteel ruim 300 honden en katten. En zie hoe heel veel hokken zo verschrikkelijk slecht, lek en gammel zijn dat ze de naam ‘hok’ niet verdienen. De arme dieren, die straks bij herfststormen en slagregens en wat later de ijzige noorden- en oostenwinden, sneeuw en vriesnachten, in deze krotjes moeten ‘schuilen’ zijn niet te benijden. Vraag is of ze het überhaupt overleven, of ze ooit nog een lente zullen meemaken.

Plaatjes vergroten als je erop klikt. (Niet op mobiel)

Een klein verhaaltje over Hope for Catas Strays.

Catalina is al ruim 10 jaar (en ze is zelf pas 31!) bezig met het redden, veilig stellen, verzorgen en uitplaatsen van zwerfhonden en katten in Boekarest, Roemenië.

Daarnaast heeft zij het als enige (!) buitenstaander voor elkaar gekregen om de gruwelijke dodingsstations in Cornetu en Buftea wekelijks te bezoeken en de arme stakkers die daar op hun dood wachten tenminste nog iets van voer en een klein beetje aandacht te geven. Iedere keer slaakt zij weer een noodkreet als de dodingsdatum in de buurt komt om zoveel mogelijke dieren eruit te halen.

De afgelopen jaren is het haar met haar topteam gelukt om de dodingslijst telkens te reduceren waardoor de dodingen opgeschort worden.

Maar daarvoor hebben zij natuurlijk heel veel hulp nodig. Geld, middelen, en vooral ook het delen en bekendmaken van de hopeloze dieren die zo hard een levenskans verdienen.

Daarnaast heeft zij het voor elkaar gekregen om een kliniek midden in Boekarest te openen waar natuurlijk ook de lokale bevolking terecht kan met hun dieren. De rekeningen van de dierenarts liepen op een gegeven moment zó hoog op dat er is gekozen om dan zelf maar een kliniek te beginnen. Ook daar worden gemiddeld zo'n 40 a 50 honden en katten dagelijks verzorgd.

Sinds 3,5 jaar is er ook een Nederlandse tak van de shelter. Inmiddels is deze stichting officieel zodat er, met een beetje geluk, ook dieren hier in Nederland geadopteerd kunnen worden.

Brigitte Cuypers reist elke 3 maanden voor enkele weken naar Roemenië. Slaapt bij Catalina in haar sobere appartementje en werkt dan net zo hard mee. Brigitte heeft veel respect voor Catalina die, naast haar 16-urige werkdag, thuis nog een man en een 3-jarig zoontje heeft om voor te zorgen.

Ook Brigitte mag inmiddels het dodingsasiel binnen. En dat went nooit, bekent ze. In Buftea is ze ook binnen geweest en ze zegt: daar doden ze niet. Tenminste… niet zelf. Ze laten de honden eenvoudig, goedkoop, maar toch effectief gewoon verhongeren … Dood zúllen ze!

In het asiel van Mogosoaia proberen ze ook een ingang te krijgen… ook zo’n berucht asiel.

Terug naar de hokken.

Momenteel zitten er dik 200 honden, grotendeels uit de ‘kill shelters’. Heel veel getraumatiseerde honden ook, die mogen blijven waar ze zijn omdat het niet verantwoord is om deze in een gezin te plaatsen. Ook deze honden die letterlijk door het leven getekend zijn verdienen het om een toevluchtsoord te hebben en dat hebben ze bij Catalina.

Dat betekent wel dat het constant een enorm gevecht is om alles te onderhouden, de dieren en het terrein.

En nu zijn de hondenhokken bijna allemaal versleten...

Facebook pagina

De barre weersomstandigheden eisen hun tol... extreme zomers, extreme winters. De houten hutten zijn kapot of finaal verrot en geven niet meer de broodnodige bescherming tegen de kou die eraan staat te komen.

Daarbij zijn er meer dan 60 puppies, die ze uit de kill shelters hebben gehaald, inmiddels zó gegroeid dat ze niet meer samen in 1 hondenhok kunnen slapen.

Dus is er ook nog een groot tekort ontstaan .

Daarom laten wij van Dierennood nu een SOS uitgaan.

Het mag toch niet gaan gebeuren dat een groot deel van de honden, die het toch al slecht hebben getroffen in hun leven, ook nog de vriesdood gaan sterven?

Dat is niet waarvoor Catalina en Brigitte hun leven hebben gered.

Help ze alsjeblieft met een dak boven hun kop! Vermeld daarbij het noodnummer: 112.

Je kunt deze dieren direct helpen door een bedrag over te maken naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein Project 112’

en wij zorgen dat je donatie echt alleen voor dit hulpproject besteed zal worden.

Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen: